I know a lot of foreigners
from variety of different nations of the world.
And one thing that came to my interest was,
Americans For instance, care so much about their history,
and I have heard it so many times a statement, which I don't know who is it by but says:
Those who forget their history, are sentenced to repeat it.
American History has it's own highlights, like
slavery, Civil war...!
And I have seen lots of American Parents whom
when they see their child's take from slavery
is just like another line they had to memorize,
They wanted him to really feel the matter in depth and in simple words!
now you may tell,
Uttering these bitter truth is not right to be taught to little kids!
But I say They don't raise kids in ignorance in the name of right or wrong,
or proper or improper.
They exactly want to develop that generation,
who would not repeat the darkest highlights of their history!
The Same for Germans!
I remember One time we were discussing "execution"
and from the nature of the topic it was obvious
that we were going to reach some bitter points,
and I heard a German said:
I don't need to hear all these!
because we Germans can't imagine no longer,
that one can stand in a position to have the adequacy
to decide for someone else's life!
Who is saying those words?
Someone who in a couple of decades ago,
had a leader like Hitler who ordered great massacres!!!
How can he claim what he did?
Exactly for having someone like Hitler who ordered massacre of Jews!
but on the contrary,
it's so interesting to me that
when you talk to Iranians
and ask about their history,
they all brag about 2500 years of culture, achievements,
with pride,
They tell stories, talk about the very first human rights charter
from variety of different nations of the world.
And one thing that came to my interest was,
Americans For instance, care so much about their history,
and I have heard it so many times a statement, which I don't know who is it by but says:
Those who forget their history, are sentenced to repeat it.
American History has it's own highlights, like
slavery, Civil war...!
And I have seen lots of American Parents whom
when they see their child's take from slavery
is just like another line they had to memorize,
They wanted him to really feel the matter in depth and in simple words!
now you may tell,
Uttering these bitter truth is not right to be taught to little kids!
But I say They don't raise kids in ignorance in the name of right or wrong,
or proper or improper.
They exactly want to develop that generation,
who would not repeat the darkest highlights of their history!
The Same for Germans!
I remember One time we were discussing "execution"
and from the nature of the topic it was obvious
that we were going to reach some bitter points,
and I heard a German said:
I don't need to hear all these!
because we Germans can't imagine no longer,
that one can stand in a position to have the adequacy
to decide for someone else's life!
Who is saying those words?
Someone who in a couple of decades ago,
had a leader like Hitler who ordered great massacres!!!
How can he claim what he did?
Exactly for having someone like Hitler who ordered massacre of Jews!
but on the contrary,
it's so interesting to me that
when you talk to Iranians
and ask about their history,
they all brag about 2500 years of culture, achievements,
with pride,
They tell stories, talk about the very first human rights charter
carved on a piece of stone by Cyrus the great,
to the greatness of an empire, etc. etc....
We generally had no talk of our darkest highlights of our history,
and if it ever comes up,
we barely have any one, knowing any thing of historic knowledge,
but still a large number of people - if we don't say almost all - have this one particular answer
for their listener/questioner:
"1400 years ago, when Arabs invaded Iran, that's when our problems started."
For 1400 years
all that led things become history as it is;
like from the human rights, for instance, we don't even own that piece of stone,
in our own country, anymore,
was the invasion of Arabs,
It's like a plain darkness, and nobody seems to have any answer for that;
No one even knows what happened and why it did!
Because through years, they have all heard each other's praises,
that's all they heard, they fill their kids head with those,
and they never dared to tell about all those mistakes,
the treasons, betrayals, selfishness!
and they always refrain from telling the guilts, crimes!
they always made an epic justification from incidents,
which most of them are even untrue!
All those mistakes, shortages, were always kept in secret,
and no wonder...
through years and centuries, nothing much has ever changed.
All those social issues that Hafiz discussed in his poems
from his era, still exist with no actual change right now
in 21st century like nothing has ever changed!
People of so many other nations,
retell the dark sides of their history,
not to ever forget, not to ever repeat,
we instead, Forget!
we try to forget
and urge others to do the same!
We close our eyes easily and open up hardly!
We were raised as kids as if
Iranians are among the most cultured nations of the world.
Generation to generation,
we have raised generations in ignorance and illiteracy...
we have praised ourselves so much,
that we have raised kids
so arrogant, so care free, therefor selfish and irresponsible!
There is no need to say
we are the kind of people,
who each things we are from the best of the world,
We walk arrogantly everywhere,
we act as if we are always the rightous ones,
and when we find ourself among people from other nations,
we consider their attitudes toward us as strange, opposing or even humiliating,
we justify it as weird and wrong
to the greatness of an empire, etc. etc....
We generally had no talk of our darkest highlights of our history,
and if it ever comes up,
we barely have any one, knowing any thing of historic knowledge,
but still a large number of people - if we don't say almost all - have this one particular answer
for their listener/questioner:
"1400 years ago, when Arabs invaded Iran, that's when our problems started."
For 1400 years
all that led things become history as it is;
like from the human rights, for instance, we don't even own that piece of stone,
in our own country, anymore,
was the invasion of Arabs,
It's like a plain darkness, and nobody seems to have any answer for that;
No one even knows what happened and why it did!
Because through years, they have all heard each other's praises,
that's all they heard, they fill their kids head with those,
and they never dared to tell about all those mistakes,
the treasons, betrayals, selfishness!
and they always refrain from telling the guilts, crimes!
they always made an epic justification from incidents,
which most of them are even untrue!
All those mistakes, shortages, were always kept in secret,
and no wonder...
through years and centuries, nothing much has ever changed.
All those social issues that Hafiz discussed in his poems
from his era, still exist with no actual change right now
in 21st century like nothing has ever changed!
People of so many other nations,
retell the dark sides of their history,
not to ever forget, not to ever repeat,
we instead, Forget!
we try to forget
and urge others to do the same!
We close our eyes easily and open up hardly!
We were raised as kids as if
Iranians are among the most cultured nations of the world.
Generation to generation,
we have raised generations in ignorance and illiteracy...
we have praised ourselves so much,
that we have raised kids
so arrogant, so care free, therefor selfish and irresponsible!
There is no need to say
we are the kind of people,
who each things we are from the best of the world,
We walk arrogantly everywhere,
we act as if we are always the rightous ones,
and when we find ourself among people from other nations,
we consider their attitudes toward us as strange, opposing or even humiliating,
we justify it as weird and wrong
-of course lack of English knowledge plays a significant rule here-
or if we ever realize our own bitter truth,
we get so depressed from being Iranian,
and we avoid other Iranians.
We never discuss our darkest highlights of our own history,
and if we ever did, it was highly manipulated with or influenced by personal, or political, or religious ideology!
We barely dared to face our own past reality,
and we don't let anyone else to do so!
Some Truths hurts us very much!
In my opinion, knowing your own weaknesses is one of the major elements,
to achieve success,
but we barely think we have incompetence,
even to ourselves!
even in our minds,
where no one can ever find out except our own selves!
and if we ever confess to our incompetence, it's just an act of pretence, hypocrisy.
Instead we easily hold others responsible for our mistakes!
it has always been easier to do so...
It's interesting that we hold ourselves responsible
and count ourselves as a part of what we are proud of,
Just because we are Iranians,
but in the most usual practical manners,
we don't show any sign of responsibility,
from each other to other countries,
we hold them responsible for our misery!
While through history of other countries,
Americans fought Brits,
So many Irish people died from hunger by Brits,
European countries were occupied by Nazi Germany, and then fought them back,
and so many other wars,
and they stood for themselves,
and considered themselves as the owners of their future,
and responsible of what goes on to them,
so they took control of their own country;
True independence!
not an unrealistic one, which is defined by refraining from the rest of the world!
I absolutely have never ever seen the people of these countries,
who would hold other people responsible for their misery!
And they talk about these wars and misfortunes, from historical incidents now,
And they absolutely don't refer to a historical event as the heart of their problems.
Oh For god's sakes, you god damned people!
1400 years have passed from that incident!
fourteeeeen hundred yeaaaaaaaars!
What exactly were you doing these years,
that nothing has really changed??
Did you ever wanted a change for real??
You don't see Japan and United states have problems these days, or in war,
despite the Hiroshima incident, that bitter highlight in human being's history.
You don't see Irish people, hating British,
while they kept the Irish from Potato supplies and so many Irish died of starvation.
You don't see AMericans having problems with British.
You don't see European countries, like Poland, Austria, France, Belgium, etc.
Hate Germans and Italians!
And Funny thing is that, all these examples that I mentioned was not the ones
I first read or watched some documentary movies,
they were all brought up in talks that I had with people from these nations,
asking me about this paranoia-ish feeling of Iranians toward foreigners,
And wanted to know why that is, and how much it is true!
Why for instance, Iranians acted toward that movie "300" so unbelievable;
"while no fiction was going to take history's place!"
I ask you now,
Do you really think,
the answer to all the problems of Iran and Iranians,
exists in one single term: Arabs invasion?
Do you still think
this type of justifications is still rational?
or isn't it our primitive behaviour of ours
that keeps our environment a suitable atmosphere for others to take advantage of us?
How much of dwelling in ignorance,
and justifying our problems can help you go on?
Don't you really believe,
illiterate people,
don't deserve anything more that serving those wiser than them?
I personally tend to think there is no colonial policy toward Iran anymore,
but even if such a thing still exists, in any way
I think there should not be any wonder why it does!
No more words to say.
or if we ever realize our own bitter truth,
we get so depressed from being Iranian,
and we avoid other Iranians.
We never discuss our darkest highlights of our own history,
and if we ever did, it was highly manipulated with or influenced by personal, or political, or religious ideology!
We barely dared to face our own past reality,
and we don't let anyone else to do so!
Some Truths hurts us very much!
In my opinion, knowing your own weaknesses is one of the major elements,
to achieve success,
but we barely think we have incompetence,
even to ourselves!
even in our minds,
where no one can ever find out except our own selves!
and if we ever confess to our incompetence, it's just an act of pretence, hypocrisy.
Instead we easily hold others responsible for our mistakes!
it has always been easier to do so...
It's interesting that we hold ourselves responsible
and count ourselves as a part of what we are proud of,
Just because we are Iranians,
but in the most usual practical manners,
we don't show any sign of responsibility,
from each other to other countries,
we hold them responsible for our misery!
While through history of other countries,
Americans fought Brits,
So many Irish people died from hunger by Brits,
European countries were occupied by Nazi Germany, and then fought them back,
and so many other wars,
and they stood for themselves,
and considered themselves as the owners of their future,
and responsible of what goes on to them,
so they took control of their own country;
True independence!
not an unrealistic one, which is defined by refraining from the rest of the world!
I absolutely have never ever seen the people of these countries,
who would hold other people responsible for their misery!
And they talk about these wars and misfortunes, from historical incidents now,
And they absolutely don't refer to a historical event as the heart of their problems.
Oh For god's sakes, you god damned people!
1400 years have passed from that incident!
fourteeeeen hundred yeaaaaaaaars!
What exactly were you doing these years,
that nothing has really changed??
Did you ever wanted a change for real??
You don't see Japan and United states have problems these days, or in war,
despite the Hiroshima incident, that bitter highlight in human being's history.
You don't see Irish people, hating British,
while they kept the Irish from Potato supplies and so many Irish died of starvation.
You don't see AMericans having problems with British.
You don't see European countries, like Poland, Austria, France, Belgium, etc.
Hate Germans and Italians!
And Funny thing is that, all these examples that I mentioned was not the ones
I first read or watched some documentary movies,
they were all brought up in talks that I had with people from these nations,
asking me about this paranoia-ish feeling of Iranians toward foreigners,
And wanted to know why that is, and how much it is true!
Why for instance, Iranians acted toward that movie "300" so unbelievable;
"while no fiction was going to take history's place!"
I ask you now,
Do you really think,
the answer to all the problems of Iran and Iranians,
exists in one single term: Arabs invasion?
Do you still think
this type of justifications is still rational?
or isn't it our primitive behaviour of ours
that keeps our environment a suitable atmosphere for others to take advantage of us?
How much of dwelling in ignorance,
and justifying our problems can help you go on?
Don't you really believe,
illiterate people,
don't deserve anything more that serving those wiser than them?
I personally tend to think there is no colonial policy toward Iran anymore,
but even if such a thing still exists, in any way
I think there should not be any wonder why it does!
No more words to say.
من افراد زیادی از
ملیت های مختلف دنیا را می شناسم.
و یه چیز جالب که دیدم اینه که
آمریکایی ها خیلی اهمیت می دهند به تاریخ کشورشون
دفعات زیادی این جمله به گوشم خورده، که نمی دونم از کیه اما میگه:
کسانی که تاریخ کشور خودشون رو ندونن، محکوم به تکرار تاریخند.
تاریخ آمریکا در برخی هایلایت هاش چیزهای
چون برده داری و جنگ داخلی داره!
و من پدر و مادرهای زیادی رو دیدم که
وقتی می بینه بچه برده داری در آمریکا رو
در حد یک جمله، و یک تاریخ حفظ کرده و یاد گرفته
برگشته و سعی کرده عمق ماجرا و حس برده داری رو به زبون ساده به اون بفهمونه!
حالا شاید شما بگین
گفتن این حقیقت های تلخ به بچه درست نیست!
اما من میگم آن ها بچه رو به اسم درست و غلط بودن،
مناسب یا نامناسب بودن در گمراهی بزرگ نمی کنند.
اون ها دقیقا نسلی رو می خوان پرورش بدن،
که قسمت های تاریک تاریخ شون رو دیگر تکرار نکنن!
همین طور واسه کسانی که توی آلمان زندگی می کنند.
یه بار داشتیم موضوع اعدام رو بحث می کردیم
و از طبیعت موضوع هم پیداست گاهی به مسائل دردناکی می رسه
و اون مرد آلمانی گفت:
نیازی ندارم این ها رو بشنوم،
چون مردم آلمان دیگر هیچ وقت نمی تونن تصور کنند
کسی در مقامی بایسته که بتونه شایستگی اینو داشته باشه
که در مورد زندگی فردی تصمیم بگیره!
چه کسی دارد این حرف را می زند؟
کسی که در چندین دههء گذشته
کسی مثل هیتلر رو داشتند که یهودی ها رو قتل عام کرده!!!
چطور می تونه چنین ادعایی بکنه؟
دقیقا به همین دلیل که کسی مثل هیتلر رو داشتند که یهودی ها رو قتل عام کرده!
اما در نقطهء مقابل
برای من خیلی جالبه
که وقتی با ایرانی ها صحبت می کنی
و از تاریخشون می پرسی،
همه از 2500 سال تاریخ و فرهنگ صحبت می کنند،
با غرور، تعریف می کنند،
داستان ها میگن، از اولین منشور حقوق بشر،
از عظمت امپراطوری و غیره و غیره...
ما عموما هیچ صحبتی از نقاط تاریک تاریخمان نداریم
و اگر بحثش پیش بیاد،
به ندرت کسی حرفی، اطلاعاتی تاریخی دارد
اما یک عدهء زیادی - اگر نگوییم تقریبا همه - یک جواب برای مخاطبشان دارند:
"1400 سال پیش!
مشکلات ما از حملهء اعراب شروع شد!"
اینکه در طول 1400 سال،
تمام دلایلی که باعث شد،
تاریخ این همه سال این گونه رقم بخورد،
طوری که از حقوق بشر، حتی سنگ منشورش هم سهم ما نیست،
همین بود،
به مانند یک خاموشی مطلق،
و انگار هیچ کس هیچ جوابی برای آن ندارد؛
هیچ کس نمی داند چرا و چه شد؟
چون در طول سال ها
تنها از تاریخ تمجیدها و تحسین ها از این و آن شنیده اند
و گوش بچه ها را با آن پر کرده اند.
هیچ گونه جراتی برای بازگو کردن اشتباهات نداشته اند،
تمام آن خیانت ها، منیت های تاریخی!
و همیشه از بازگو کردن تقصیر ها سرباز زده اند!
همیشه تفسیری حماسی از موضوعات و حوادث بوجود آورده اند
که خیلی هایشان هم درست نیست!
تمام اشتباهات، کاستی ها، همیشه سرپوش گذاشته شده اند و
بی خود نیست که...
در طول سال ها، چیز زیادی عوض نشده است،
تمام مسائلی که حافظ در قرن ها پیش از آن صحبت کرده،
تمام مسائل روز جامعهء ایران در آن روزگار
هنوز هم به همان شکل در قرن بیست و یک هنوز به چشم می خورد
و گویی هیچ چیز عوض نشده است!
مردمان خیلی از کشورهای دنیا،
نقاط تاریک تاریخ شان را بازگو می کنند،
برای فراموش نکردن، و در نتیجه تکرار نشدن،
ما در عوض، فراموش می کنیم!
تلاش می کنیم فراموشش کنیم،
و دیگران را هم فراموشی دهیم!
ما چشمانمان را راحت می بندیم و سخت باز می کنیم!
ما در بچگی این گونه بزرگ شده ایم
که ایرانی از بزرگترین و با فرهنگ ترین است.
نسل به نسل،
نسلی دیگر در گمراهی و جهل نگه داشته ایم...
آنقدر از خود تعریف کرده ایم
که بچه هایی تربیت کرده ایم که
همه آنقدر به خود مغرور و بی اهمیت، درنتیجه خودخواه و بی مسئولیت!
بیخود و بی جهت نیست
ما مردمان کشوری هستیم
که هر کس فکر می کنیم بهترین ها هستیم،
با غرور همه جا راه می رویم
در رفتارهایمان گویی همیشه حق با ماست
و وقتی خودمان را در میان مردمان دیگر کشورها پیدا می کنیم
رفتار آن ها را عجیب یا تحقیر آمیز می یابیم،
و تفسیر های عجیب می بافیم
یا اگر از واقعیت تلخ مان آگاه شویم
بسی سرخورده می شویم
و از ایرانی بودن خود، و از مواجهه با هم نوع خود طفره می رویم!
ما هیچ وقت نقاط تاریک تاریخ مان را به بحث نمی گذاریم،
یا اگر گذاشته ایم همیشه با قرض های شخصی، سیاسی، مذهبی و غیره تمام آن ها را تفسیر کرده ایم!
ما هیچ وقت جرات رویارویی با واقعیت های تلخ را نداشته ایم،
و این اجازه را هم به هیچ کس نمی دهیم!
بعضی حقایق بسیار برای ما آزار دهنده اند!
از نظر من دانستن نقاط ضعف یکی از مهم ترین موضوعات
برای رسیدن به موفقیته،
اما ما مطلقا فکر نمی کنیم نقص داریم!
حتی پیش خودمان!
حتی در فکر خودمان،
جایی که هیچ کس جز خود لعنتی مان نمی داند!
و اگر هم به آن اعتراف کنیم، بیشتر از روی تظاهر و ریاکاری است.
در عوض ما به راحتی بقیه را مسئول بدبختی هایمان می دانیم!
همیشه راحت تر بوده است...
جالب است که ما خود را مسئول و جزئی از فخر هر آنچه می ستائیم می دانیم،
چون تنها ایرانی هستیم،
اما در عادی ترین روابط انسانی روزمره مان،
هیچ گونه احساس مسئولیتی نمی کنیم
و از دیگری گرفته تا کشورهای خارجی،
همه را مسئول بدبختی هایمان می دانیم!
در حالی که در تاریخ کشورهای دیگر،
همین آمریکا با انگلیسی ها جنگیدند و آن ها را بیرون کردند،
خیلی از ایرلندی های از دست انگلیسی ها از گرسنگی مردند،
کشورهای اروپایی، توسط آلمان نازی اشغال شده سپس آن ها را بیرون کردند،
و خیلی مثال های دیگر،
و همگی ایستادند
و خود را مسئول آیندهء کشور خود دانستند
خود را مسئول هر آنچه بر ایشان می رود دانستند،
و در نتیجه کنترل خودشان را خودشان بدست گرفتند؛
استقلال واقعی!
نه استقلال خیالی، که تعریفش کنار کشیدن و در تعارض با دنیاست!
من مطلقا مردمان هیچ کدام از این کشورها را ندیدم
که مردم کشور دیگری را مسئول بدبختی هایشان بدانند!
و امروزه از تمام این موضوعات صرفا به عنوان وقایع تاریخی یاد می کنند،
و یک واقعهء تاریخی را منشا کاستی هایشان نمی دانند!
آه به خاطر خدا، شما لعنتی ها!
1400 سال از آن واقعه گذشته است!
هزززززار و چهااااااارصد ساااااااااااااااال!
شما دقیقا این همه سال چه غلطی می کردید
که هنوز هیچ چیز تغییر نکرده است؟؟
آیا به راستی یک بار خواستار تغییر شده اید؟؟
کجا می بینید ژاپن با آمریکا سر جنگ یا قهر داشته باشد
علی رغم بمباران هسته ای، آن آدم کشی غم انگیز در تنها چند دههء گذشته؟
کجا می بینید ایرلندی ها،
انگلیسی ها را با وجود اینکه دسترسی آن ها را به سیب زمینی کوتاه کرده
و در نتیجه خیلی ها را از گرسنگی به کام مرگ فرستادند،
امروزه رابطه نداشته باشند؟
امروز کجا می بینید که آمریکایی ها با انگلیس مشکل داشته باشند؟!
امروزه کجا می بینید که کشورهای اروپایی چون لهستان، اتریش، فرانسه، بلژیک و غیره و غیره
از آلمانی ها و ایتالیایی ها کینه به دل داشته باشند؟
و نکتهء جالب اینست که
تمام این مثال هایی که برای شما آورده ام
من نه از مطالعه یا دیدن فیلم های مستند تلویزیونی بدست آوردم،
بلکه تمام این موضوعات در مصاحبت با آدم هایی از این ملت ها بوجود آمد،
که در مورد علت، چرایی و چگونگی رفتار و احساس شبه پارانویایی ایرانی ها
نسبت به دیگر کشور های دنیا می پرسیدند!
اینکه چرا مثلا ایرانی ها، در برابر یک فیلم مانند 300 آن همه جو به راه انداختند؛
در حالی که تخیل، به سختی توانست که جای تاریخ را گرفتن!
من از شما می پرسم،
آیا واقعا فکر می کنید،
جواب تمام مشکلات ایران و جامعهء ایرانی
یک کلام: حملهء اعراب،
خلاصه می شود؟
آیا واقعا فکر می کنید
هنوز معقول است توجیهات این چنینی؟
یا آیا این نحوهء رفتار بدوی ما نیست
که هنوز محیط و ما را برای مورد سو استفاده قرار گرفتن
مساعد باقی می گذارد؟
چقدر در نادانی بسر بردن و خود را به نادانی زدن،
و توجیه کردن موضوعات می تواند کار شما را راه بیاندازد؟
جدا آیا باور ندارید
آدم های نادان
استحقاق بیشتری جز خدمت کردن به باهوش تر از خودشان را ندارند؟
مسلما تصور من بر این است که موضوع استعمار یا غیره وجود ندارد،
حقیقت ندارد، اما اگر وجود هم داشته باشد،
فکر نمی کنم جای تعجبی وجود داشته باشد!
صحبت دیگری ندارم.
ملیت های مختلف دنیا را می شناسم.
و یه چیز جالب که دیدم اینه که
آمریکایی ها خیلی اهمیت می دهند به تاریخ کشورشون
دفعات زیادی این جمله به گوشم خورده، که نمی دونم از کیه اما میگه:
کسانی که تاریخ کشور خودشون رو ندونن، محکوم به تکرار تاریخند.
تاریخ آمریکا در برخی هایلایت هاش چیزهای
چون برده داری و جنگ داخلی داره!
و من پدر و مادرهای زیادی رو دیدم که
وقتی می بینه بچه برده داری در آمریکا رو
در حد یک جمله، و یک تاریخ حفظ کرده و یاد گرفته
برگشته و سعی کرده عمق ماجرا و حس برده داری رو به زبون ساده به اون بفهمونه!
حالا شاید شما بگین
گفتن این حقیقت های تلخ به بچه درست نیست!
اما من میگم آن ها بچه رو به اسم درست و غلط بودن،
مناسب یا نامناسب بودن در گمراهی بزرگ نمی کنند.
اون ها دقیقا نسلی رو می خوان پرورش بدن،
که قسمت های تاریک تاریخ شون رو دیگر تکرار نکنن!
همین طور واسه کسانی که توی آلمان زندگی می کنند.
یه بار داشتیم موضوع اعدام رو بحث می کردیم
و از طبیعت موضوع هم پیداست گاهی به مسائل دردناکی می رسه
و اون مرد آلمانی گفت:
نیازی ندارم این ها رو بشنوم،
چون مردم آلمان دیگر هیچ وقت نمی تونن تصور کنند
کسی در مقامی بایسته که بتونه شایستگی اینو داشته باشه
که در مورد زندگی فردی تصمیم بگیره!
چه کسی دارد این حرف را می زند؟
کسی که در چندین دههء گذشته
کسی مثل هیتلر رو داشتند که یهودی ها رو قتل عام کرده!!!
چطور می تونه چنین ادعایی بکنه؟
دقیقا به همین دلیل که کسی مثل هیتلر رو داشتند که یهودی ها رو قتل عام کرده!
اما در نقطهء مقابل
برای من خیلی جالبه
که وقتی با ایرانی ها صحبت می کنی
و از تاریخشون می پرسی،
همه از 2500 سال تاریخ و فرهنگ صحبت می کنند،
با غرور، تعریف می کنند،
داستان ها میگن، از اولین منشور حقوق بشر،
از عظمت امپراطوری و غیره و غیره...
ما عموما هیچ صحبتی از نقاط تاریک تاریخمان نداریم
و اگر بحثش پیش بیاد،
به ندرت کسی حرفی، اطلاعاتی تاریخی دارد
اما یک عدهء زیادی - اگر نگوییم تقریبا همه - یک جواب برای مخاطبشان دارند:
"1400 سال پیش!
مشکلات ما از حملهء اعراب شروع شد!"
اینکه در طول 1400 سال،
تمام دلایلی که باعث شد،
تاریخ این همه سال این گونه رقم بخورد،
طوری که از حقوق بشر، حتی سنگ منشورش هم سهم ما نیست،
همین بود،
به مانند یک خاموشی مطلق،
و انگار هیچ کس هیچ جوابی برای آن ندارد؛
هیچ کس نمی داند چرا و چه شد؟
چون در طول سال ها
تنها از تاریخ تمجیدها و تحسین ها از این و آن شنیده اند
و گوش بچه ها را با آن پر کرده اند.
هیچ گونه جراتی برای بازگو کردن اشتباهات نداشته اند،
تمام آن خیانت ها، منیت های تاریخی!
و همیشه از بازگو کردن تقصیر ها سرباز زده اند!
همیشه تفسیری حماسی از موضوعات و حوادث بوجود آورده اند
که خیلی هایشان هم درست نیست!
تمام اشتباهات، کاستی ها، همیشه سرپوش گذاشته شده اند و
بی خود نیست که...
در طول سال ها، چیز زیادی عوض نشده است،
تمام مسائلی که حافظ در قرن ها پیش از آن صحبت کرده،
تمام مسائل روز جامعهء ایران در آن روزگار
هنوز هم به همان شکل در قرن بیست و یک هنوز به چشم می خورد
و گویی هیچ چیز عوض نشده است!
مردمان خیلی از کشورهای دنیا،
نقاط تاریک تاریخ شان را بازگو می کنند،
برای فراموش نکردن، و در نتیجه تکرار نشدن،
ما در عوض، فراموش می کنیم!
تلاش می کنیم فراموشش کنیم،
و دیگران را هم فراموشی دهیم!
ما چشمانمان را راحت می بندیم و سخت باز می کنیم!
ما در بچگی این گونه بزرگ شده ایم
که ایرانی از بزرگترین و با فرهنگ ترین است.
نسل به نسل،
نسلی دیگر در گمراهی و جهل نگه داشته ایم...
آنقدر از خود تعریف کرده ایم
که بچه هایی تربیت کرده ایم که
همه آنقدر به خود مغرور و بی اهمیت، درنتیجه خودخواه و بی مسئولیت!
بیخود و بی جهت نیست
ما مردمان کشوری هستیم
که هر کس فکر می کنیم بهترین ها هستیم،
با غرور همه جا راه می رویم
در رفتارهایمان گویی همیشه حق با ماست
و وقتی خودمان را در میان مردمان دیگر کشورها پیدا می کنیم
رفتار آن ها را عجیب یا تحقیر آمیز می یابیم،
و تفسیر های عجیب می بافیم
یا اگر از واقعیت تلخ مان آگاه شویم
بسی سرخورده می شویم
و از ایرانی بودن خود، و از مواجهه با هم نوع خود طفره می رویم!
ما هیچ وقت نقاط تاریک تاریخ مان را به بحث نمی گذاریم،
یا اگر گذاشته ایم همیشه با قرض های شخصی، سیاسی، مذهبی و غیره تمام آن ها را تفسیر کرده ایم!
ما هیچ وقت جرات رویارویی با واقعیت های تلخ را نداشته ایم،
و این اجازه را هم به هیچ کس نمی دهیم!
بعضی حقایق بسیار برای ما آزار دهنده اند!
از نظر من دانستن نقاط ضعف یکی از مهم ترین موضوعات
برای رسیدن به موفقیته،
اما ما مطلقا فکر نمی کنیم نقص داریم!
حتی پیش خودمان!
حتی در فکر خودمان،
جایی که هیچ کس جز خود لعنتی مان نمی داند!
و اگر هم به آن اعتراف کنیم، بیشتر از روی تظاهر و ریاکاری است.
در عوض ما به راحتی بقیه را مسئول بدبختی هایمان می دانیم!
همیشه راحت تر بوده است...
جالب است که ما خود را مسئول و جزئی از فخر هر آنچه می ستائیم می دانیم،
چون تنها ایرانی هستیم،
اما در عادی ترین روابط انسانی روزمره مان،
هیچ گونه احساس مسئولیتی نمی کنیم
و از دیگری گرفته تا کشورهای خارجی،
همه را مسئول بدبختی هایمان می دانیم!
در حالی که در تاریخ کشورهای دیگر،
همین آمریکا با انگلیسی ها جنگیدند و آن ها را بیرون کردند،
خیلی از ایرلندی های از دست انگلیسی ها از گرسنگی مردند،
کشورهای اروپایی، توسط آلمان نازی اشغال شده سپس آن ها را بیرون کردند،
و خیلی مثال های دیگر،
و همگی ایستادند
و خود را مسئول آیندهء کشور خود دانستند
خود را مسئول هر آنچه بر ایشان می رود دانستند،
و در نتیجه کنترل خودشان را خودشان بدست گرفتند؛
استقلال واقعی!
نه استقلال خیالی، که تعریفش کنار کشیدن و در تعارض با دنیاست!
من مطلقا مردمان هیچ کدام از این کشورها را ندیدم
که مردم کشور دیگری را مسئول بدبختی هایشان بدانند!
و امروزه از تمام این موضوعات صرفا به عنوان وقایع تاریخی یاد می کنند،
و یک واقعهء تاریخی را منشا کاستی هایشان نمی دانند!
آه به خاطر خدا، شما لعنتی ها!
1400 سال از آن واقعه گذشته است!
هزززززار و چهااااااارصد ساااااااااااااااال!
شما دقیقا این همه سال چه غلطی می کردید
که هنوز هیچ چیز تغییر نکرده است؟؟
آیا به راستی یک بار خواستار تغییر شده اید؟؟
کجا می بینید ژاپن با آمریکا سر جنگ یا قهر داشته باشد
علی رغم بمباران هسته ای، آن آدم کشی غم انگیز در تنها چند دههء گذشته؟
کجا می بینید ایرلندی ها،
انگلیسی ها را با وجود اینکه دسترسی آن ها را به سیب زمینی کوتاه کرده
و در نتیجه خیلی ها را از گرسنگی به کام مرگ فرستادند،
امروزه رابطه نداشته باشند؟
امروز کجا می بینید که آمریکایی ها با انگلیس مشکل داشته باشند؟!
امروزه کجا می بینید که کشورهای اروپایی چون لهستان، اتریش، فرانسه، بلژیک و غیره و غیره
از آلمانی ها و ایتالیایی ها کینه به دل داشته باشند؟
و نکتهء جالب اینست که
تمام این مثال هایی که برای شما آورده ام
من نه از مطالعه یا دیدن فیلم های مستند تلویزیونی بدست آوردم،
بلکه تمام این موضوعات در مصاحبت با آدم هایی از این ملت ها بوجود آمد،
که در مورد علت، چرایی و چگونگی رفتار و احساس شبه پارانویایی ایرانی ها
نسبت به دیگر کشور های دنیا می پرسیدند!
اینکه چرا مثلا ایرانی ها، در برابر یک فیلم مانند 300 آن همه جو به راه انداختند؛
در حالی که تخیل، به سختی توانست که جای تاریخ را گرفتن!
من از شما می پرسم،
آیا واقعا فکر می کنید،
جواب تمام مشکلات ایران و جامعهء ایرانی
یک کلام: حملهء اعراب،
خلاصه می شود؟
آیا واقعا فکر می کنید
هنوز معقول است توجیهات این چنینی؟
یا آیا این نحوهء رفتار بدوی ما نیست
که هنوز محیط و ما را برای مورد سو استفاده قرار گرفتن
مساعد باقی می گذارد؟
چقدر در نادانی بسر بردن و خود را به نادانی زدن،
و توجیه کردن موضوعات می تواند کار شما را راه بیاندازد؟
جدا آیا باور ندارید
آدم های نادان
استحقاق بیشتری جز خدمت کردن به باهوش تر از خودشان را ندارند؟
مسلما تصور من بر این است که موضوع استعمار یا غیره وجود ندارد،
حقیقت ندارد، اما اگر وجود هم داشته باشد،
فکر نمی کنم جای تعجبی وجود داشته باشد!
صحبت دیگری ندارم.
