Arrived on Friday in Istanbul, two days prior to Sonisphere Festival 2011 in Turkey, and the tickets were already sold out! We were looking for tickets anywhere! flyers on the wall, black market, begging the ticket sales to let us know if there is any way to get the tickets, knowing that it won't happen to me, I had my tickets not from black Market, but among the limited amount of tickets they sold one day before the show. Thanks to the guys who let us know about it on last.fm and facebook!
The doors were supposed to open at 12:30, well, that didn't happen till an hour later and we still spent an hour standing in a large crowd which was meant to be lines! I don't know how much Iranians were there, but there was this kid who was holding a flyer "Iranian fans of Slipknot". looking for some pals!
98% of the crowd were wearing Iron Maiden's T-shirt, like there exist no other bands! needless to say that so many others were only coming to the show for Iron Maiden's show only! The sun was boiling our heads and such a mess getting into the venue. We finally did, but the thing was, the venue was small, and that aside it had a slight slope to the stage so, no matter how tall you were you couldn't see anything on stage if there had to be crowd's hands in the air!
still you'd get so excited when you hear the sound of soundchecking...
جمعه به استانبول رسیدم، 2 روز قبل از سانیسفر فستیوال در استانبول ترکیه در حالی که تمام بلیت ها به فروش رسیده بود و من به همراه خیلی ها دنبال بلیت می گشتیم. اعلامیه ها روی دیوار ها، بازار سیاه با کلی بلیت تقلبی، کلی خواهش و تمنا از بلیت فروش ها! اگر چه می دونستم این اتفاق برای من نمی اوفته و بالاخره یه جوری خودم رو اون تو می برم، خوشبختانه صبح زود روز قبل از کنسرت توسط افرادی توی فیس بوک و لست. اف ام خبر رسید که تعداد محدودی بلیت برای فروش آماده شده!
درها قرار بود ساعت 12:30 باز شوند اما این اتفاق تا یک ساعت بعدش هم نیوفتاد و یک ساعت دیگر هم صبر کردیم تا اون جمعیت گرد اومده که قرار بود صف باشند وارد بشوند! نمی دونم چقدر ایرانی اونجا بود، اما یه پسر تین ایجر بود که یک پوستر طراحی کرده بود "طرفدار ایرانی اسلیپ نات" و از نرده ها بالا رفته بود و نشون ملت میداد تا 4 تا آدم پیدا کنه! پیدا بود بار اولشه!
98% مردم اونجا تی شرت آیرون میدن پوشیده بودند. انگار که هیچ گروه دیگری وجود نداره! از این دید جوونای ترک چندان خوشم نیومد! تازه کلی جوون ترک دیگه رو هم دیده بودم که فقط برای آیرون میدن می اومدن اونم سر ساعت. افتاب توی مغز سرمون بود و داشت کله مون رو اب پز می کرد و کلا دیوانه بازی ای بود برای وارد شدن به ونو. محل کنسرت کوچک بود و همچین شیب مختصری به سمت استیج داشت و همین باعث می شد که حالا هر چقدر قدت هم بلند باشه، اگه دستای مردم بره بالا هیچی نبینی!
با وجود همهء این ها صدای ساند چکینگ رو که می شنیدی، کلی هیجان زده می شدی...د
The doors were supposed to open at 12:30, well, that didn't happen till an hour later and we still spent an hour standing in a large crowd which was meant to be lines! I don't know how much Iranians were there, but there was this kid who was holding a flyer "Iranian fans of Slipknot". looking for some pals!
98% of the crowd were wearing Iron Maiden's T-shirt, like there exist no other bands! needless to say that so many others were only coming to the show for Iron Maiden's show only! The sun was boiling our heads and such a mess getting into the venue. We finally did, but the thing was, the venue was small, and that aside it had a slight slope to the stage so, no matter how tall you were you couldn't see anything on stage if there had to be crowd's hands in the air!
still you'd get so excited when you hear the sound of soundchecking...
جمعه به استانبول رسیدم، 2 روز قبل از سانیسفر فستیوال در استانبول ترکیه در حالی که تمام بلیت ها به فروش رسیده بود و من به همراه خیلی ها دنبال بلیت می گشتیم. اعلامیه ها روی دیوار ها، بازار سیاه با کلی بلیت تقلبی، کلی خواهش و تمنا از بلیت فروش ها! اگر چه می دونستم این اتفاق برای من نمی اوفته و بالاخره یه جوری خودم رو اون تو می برم، خوشبختانه صبح زود روز قبل از کنسرت توسط افرادی توی فیس بوک و لست. اف ام خبر رسید که تعداد محدودی بلیت برای فروش آماده شده!
درها قرار بود ساعت 12:30 باز شوند اما این اتفاق تا یک ساعت بعدش هم نیوفتاد و یک ساعت دیگر هم صبر کردیم تا اون جمعیت گرد اومده که قرار بود صف باشند وارد بشوند! نمی دونم چقدر ایرانی اونجا بود، اما یه پسر تین ایجر بود که یک پوستر طراحی کرده بود "طرفدار ایرانی اسلیپ نات" و از نرده ها بالا رفته بود و نشون ملت میداد تا 4 تا آدم پیدا کنه! پیدا بود بار اولشه!
98% مردم اونجا تی شرت آیرون میدن پوشیده بودند. انگار که هیچ گروه دیگری وجود نداره! از این دید جوونای ترک چندان خوشم نیومد! تازه کلی جوون ترک دیگه رو هم دیده بودم که فقط برای آیرون میدن می اومدن اونم سر ساعت. افتاب توی مغز سرمون بود و داشت کله مون رو اب پز می کرد و کلا دیوانه بازی ای بود برای وارد شدن به ونو. محل کنسرت کوچک بود و همچین شیب مختصری به سمت استیج داشت و همین باعث می شد که حالا هر چقدر قدت هم بلند باشه، اگه دستای مردم بره بالا هیچی نبینی!
با وجود همهء این ها صدای ساند چکینگ رو که می شنیدی، کلی هیجان زده می شدی...د
2 comments:
اولین بار سفرنامه دزرت راک فستیوالت رو اونم چند سال پیش خوندم و با وبلاگت آشنا شدم.حالا که دنبال مطالب سونیسفر می گشتم باز هم از لینک های مختلف به وبت رسیدم.منتظر قسمت های بعد هستم
aali bod .. montazere ghesmat haye badish hastam
Post a Comment