Had blown away back in 2008, by meeting Slash, Duff McKagen, Matt Sorum, and witnessing their charismatic Rock n' Roll-ish ego, followed by an amazing real rock n' Roll show by the true and best of it's stars via a supergroup called Velvet Revolver, and well, one thing leading to another which in this case it was "Slash" and as a result Guns n' Roses, which actually made me finally become a fan of one thing by all means in my entire life, I was really looking forward to this show, as if it's the second half of my Guns n' Roses Quest, no matter what!
December 16th, 2010, It's been nearly 2 years, and I knew it would be someplace in the region, but I couldn't tell for sure that on such day "Abu Dhabi", was actually going to become my very own "Paradise City"! I had my VIP tickets booked on the very first hours that the show was announced on Thinkflash website, Considering the fact that living in Iran -one of the major dead ends of the world- which you don't even have access to Credit Cards whatsoever, well, that explains a lot of things! Besides, the show was in Abu Dhabi so I also had to find a reasonable and affordable transport to manage to get to Yas Island since I would be staying in Dubai and all my friends were out of UAE by the time or were too busy to attend, and I wasn't going to take an Iranian -even a family member or a friend- as my companion even if it was a free ride, because I really wanted to party my very own way, even if it has to be alone and by my self.
I can still it feel let alone remembering it to say that, It was only a few days left to the show and all you could hear on music radio stations all around Dubai was "Sweet Child O'Mine", "Paradise City" and short talk shows about the concert every single time you would take a ride in a car, like you didn't need to put your music player to put more to the excitement!
Had Bought a pair of jeans, a couple of hours just before the show, And a bikers Leather Jacket on a Rolling Stones Black Tee, and summed them up with my long curly hair, I was surely going to take the empty place of "Slash" in a way, anyway!
That said, Holding the Bus tickets from Dubai to Yas Island (the Venue), from Jumeirah Beach Residence which is more of a classy and modern neighbors of Dubai in which by that I want to point out that you don't see major displays of Rock n' Roll-ish outfits and lifestyles at least comparing to how I was looking on that day: a Rock N' Roll outlaw!
Had such a tiring day, I had to take a big cup of Starbucks to keep up staying awake and wise. Although I knew it was going to affect the effectiveness of Alcohol euphoria an hour later in the venue. I finally got on the bus, sitting by myself, thinking: IT IS HAPPENING!
Later on the bus ride, two girls sitting on a row beside me, one of them looked at me and asked about my hair, if it was real and since it was, how long have I hadn't cut it. Now you Iranians can call me a Racist if you want, for not getting offended by the typical question they asked since she was a Palestinian along with her British friend! and we chat during the ride. Later on, knowing it would be a long shot since she was wearing a "casual street outfit" with "pair of sandals" for a "Rock Concert" (!) I asked if they had VIP tickets and she end up joking herself: "Do I even look like a Guns n' Roses Fan?!"
Finally Arrived at the Venue, with a crowd of "interesting and known type of people" walking to the show, which was actually my very first one act show, since I had always taken that much expense and effort to attend at least 2-day Festivals prior to that. It was fun from the very first minute: firstly, there were strict rules about cameras so I had to have my camera checked before standing in a line to enter. a black sweet guy was announcing people with a loudspeaker in his hand to do the check and when I asked him about my camera, he started talking to me introducing me to the crowd with whatever funny joking of his and apparently interviewing me as if I am "Slash" and whether I am going to perform that night or I have kissed and made up with Axl Rose which turned out something totally funny!!
When I entered, I was being looked at, hi 5-ed, greeted, praised, called "Slash" as if they were all my own friends who has nicknamed me "Slash" for the whole background thing! and I totally felt I was among thousands of potential friends! Girls surrounding me, taking pictures with me, offering me Beer, Cigarettes, even on one point one girl giving me her T shirt!, it was one hell of a welcome to the jungle! Haha! I was walking around the venue, enjoying every step that I was taking, putting a cigarette in my mouth, mimicking Slash for the hell of it, giving out positive energy and receiving the same great feedback from the coolest friendly ones available, people who could be my companions through the night and maybe even later as friends!
On one hand, It was such a disappointment that there were no official Merchandise for sale, but on the other hand, there were two big stands for Alcoholic Drinks: one only for Beer, and the other... Heaven!!! Nobody was given a drink permit wrist band at entrance so a guard would decide at the entrance of every line whether you were over 21 or not. and when it came to me, not only the big guy could tell I'm eligible to have a drink, but I bet he could also tell that I'm going for a double shot of Jack n' Coke!! I went there and ordered Vodka and some juice since I didn't expect them much, (due to what I had experienced before) but when I saw the variety of available drinks, I was amazed and totally felt scored when I saw the mighty Jack Daniels bottle, which I had already been drinking every night since I had arrived. First I ordered a single shot, went double, straight, and the eyes of bartender popped, but then I chose to mix it up a coke, playing a bit cautious, not to ruin the night by forgetting where I was or vomiting.
Well, that cautious play actually didn't work out and apparently I had my drinks and got drunk right from the opening act, in a way that this time I was the one who was asking ladies to take pictures with and now looking at some of the pictures, I could tell the jealous face of their partners !, not to mention in one occasion an old woman rejected me! though It was not only about ladies, it was about hanging out and having fun with people. making the best of it.
The opening act was "Juliana Down", which I had previously seen before back in Desert Rock Festival 2008. They had gone through a couple of changes and well, it was for good I guess, since they did put up a good show and showed that they have evolved to a professional band which makes me to say, they were a good choice for an opening act from local bands. I later had a chance to meet with the lead singer a few minutes later by a chance, which seems to have become my thing on festivals! and had a little chit chat.
Fond and excited, put up to that by crowds feedback who were saying I should be on stage and having my gear and guitar ready, and the rush of Jack n' coke which had already kicked in smoothly, I was trying to find a good spot for me as close as possible to the stage. So by Interacting with people around me, I got lucky and got as close as I could get until I couldn't go further than a bunch of Arab boys and girls, who would act totally furious toward anybody around them, by even a little push, insulting unbelievably rude and ugly, which was rather shocking than surprising, so I managed to play it cool!
That said, I must admit that I had never been to a concert which it divides crowd, so holding a VIP ticket was an advantage. I found myself amount the real Guns n' Roses fans, just there for the show, and since It was a classic "Band" or better saying these days a "CLASSIC NAME" (!), and/or simply teenagers couldn't afford Golden Circle tickets, The Crowd were 25 and above which made it awesome. An Adult atmosphere, which I had previously witnessed only during "Robert Plant (of Led Zeppelin) and The strange Sensation" Show and the Fans of 70's Rock Era.
I along with a large number of people around me were expecting Mr. William Axl Rose and his band to possibly show up a few hours late, but the show started at a reasonable time after the opening act's set with no delay at all.
Until suddenly all the lights went off and crowd started to cheer...
وقتی در مارچ 2008 اسلش، داف مک کیگن و مت سروم رو پشت صحنه ملاقات کردم و آن شخصیت و ذات راک اند رول گونهء کاریزماتیکشان را عمیقا حس کردم و چند ساعت بعد اجرای آن ها در لفاف سوپرگروپی به نام ولوت ریوالور را دیدم، کاملا از نظر ذهنی در اوج احساسی عمیق و درونی بودم که تازه بود و از آنجایی که یک چیز به چیز دیگری می تواند رهنمون شود، من بالاخره شخصا برای یک بار در زندگی، حقیقتا "طرفدار" یک چیز شدم که آن هم اسلش و در نتیجه گانزن روزز بود! اتفاقی که هیچ وقت فکر نمی کردم بیوفتد! در طی این دو سال کاملا تاریخ گانزن روزز رو با علاقه زیر و رو کردم و اگر یک موضوعی باشد که بتوانم ساعت ها در مورد آن حرف بزنم و رفرنس بیاورم همین است! از این رو کاملا مشتاق بودم تا این کنسرت را ببینم به عنوان قسمت دومی از داستان گانزن روزز! جایی که در نیمهء دوم اکسل روزز و البته آهنگ های به یاد ماندنی ای که برای شنیدنشان به طور زنده تشنه بودم!
16 دسامبر 2010، مصادف با شب عاشورا بود! من می دانستم اگر روزی قرار باشد گانزن روزز را ببینم جایی در همین منطقهء جغرافیایی خواهد بود اما هیچ خبر نداشتم که "ابوظبی" "پارادایز سیتی" شخص من شود! بلیت های وی آی پی خودم را در اولین ساعات اعلام کنسرت گانزن روزز بوک کردم، و با توجه به این موضوع که زندگی در ایران، یکی از بزرگترین بن بست های دنیا که در آن شما به کردیت کارد دسترسی ندارید خودش گویای خیلی مسائله! به علاوه از آن جایی که کنسرت در ابوظبی بود باید یک وسیلهء حمل و نقل مناسب و ارزان پیدا می کردم از آن جا که در دبی مستقر می شدم و تمامی دوستانم در آن برحهء زمانی خارج از دبی بودند یا کلا سرشان شلوغ تر از آنی بود که بتوانند به کنسرت بروند. همچنین از آنجا که می خواستم به سبک و روش خودم حال کنم، نمی خواستم با چند ایرانی معلوم الحال و آشنا با خلق و خویشان روانهء کنسرتی شوم که در حال حاضر کلی برایش خرج کرده بودم! حتی اگر قرار باشد تنها باشم!
هنوز هم احساس می کنم، چه برسد به این که بخواهم بگویم آن چند روز آخر باقی مانده به کنسرت، شهر دبی چطور بود! منظورم اینست که در آن روزها هر وقت سوار ماشین می شدی و رادیو را روشن می کردی دو آهنگ "پارادایز سیتی" و "سوویت چایلد ا ماین" رو می شنیدی به علاوه مصاحبه های کوتاه در مورد کنسرت و حال و هوا و اخبار و حاشیهء اون. آنقدر که تو نیازی نداشتی هدفون هاتو تو گوشت فرو کنی تا به خودت حس بدی!
یک جین خریده بودم چند ساعت قبل از شو، یک کاپشن چرم، و یک تی شرت رولینگ استونز مشکی، موهای من رو هم به قضیه اضافه می کردید، شده بودم اسلش در نمی دانم کدام شوی حوالی سال 1992 و قرار بود جای خالی شو اون شب پر کنم!
بلیت های اتوبوسی که از دبی به محل کنسرت می رفت را در دست داشتم، که مبدا آن جمیرا بیچ رزیدنس بود، جایی که کلاس آدم هاش در حد بالاییه و می خواهم بگویم بر این اساس شما زیاد قیافه و تیپ های راک اند رولی اساسی و خیلی جدی نمی بینید! حداقل در مقایسه با آنچه که من پوشیده بودم که البته کاملا برای یک کنسرت گانزن روزز "نایس" و حساب شده بود!
یک روز خسته کننده بود و من مجبور بودم یک کاپ بزرگ استارباکس بگیرم تا سرحال بمونم، اگر چه می دانستم بعدا روی سرمستی الکل مصرفی در چند ساعت پیش رو، تاثیرات منفی و جبران ناپذیری (!) می گذارد اما به هر حال! سوار اتوبوس شدم و تنها نشستم، یه جایی اون آخر در این فکر که: دارد واقعا اتفاق می افتد! این را اضافه کنم که هر آن بیم آن داشتم که این کنسرت لغو شود چون از اکسل روز بعید نیست اما هرچه بیشتر به زمان کنسرت نزدیک تر می شد، این ترس و واهمه ها هم کمرنگ تر و کمرنگ تر می شدند!
توی اتوبوس دو تا دختر کنار من نشستند، در ردیف مقابل و در میانهء راه بود که یکی از آن ها رو به من کرد و یهو از موهایم پرسید! اینکه جدا این موها واقعی هستند و از اونجایی که بود (!) چقدر وقت بود که کوتاهشان نکرده بودم و از این دست حرف ها! البته شما هم وطنان عزیز می توانید من را یک بار دیگر من را نژادپرست صدا کنید که از این سوال ناراحت و برافروخته نشدم چون طرف ایرانی نبود و یکی لبنانی بود به همراه یک انگلیسی! در طول مسیر با هم گپ زدیم و با بقیهء مسافر ها هم بحث می کردیم و... کمی بعد اگر چه می دونستم احتمالش کمه، از اونجایی که دخترا تیپ "معمولی" زده بودند: تیپ معمولی خیابانی با "صندل" (!) برای یک کنسرت "راک"، اما با این حال از آن ها پرسیدم تا ببینم آیا آن ها هم بلیت های وی آی پی کنسرت را دارند برای موقع کنسرت، و یکی از آن ها نگاهی به من انداخت و با بامزگی و شوخ طبعی گفت: "تیپ و قیافهء من به یک طرفدار حسابی گانزن روزز میخوره؟" و کلی خندیدیم!
بالاخره به محل کنسرت رسیدیم، یاس آیلند، با جمعیتی از آدم های "جالب و حال و روز آشنا" که به سمت درهای ورودی کنسرتی می رفتند که در واقع اولین "کنسرت" و تک اجرایی بود که تا به حال رفته بودم، از آن جایی که سابقا تمام آن خرج و مخارج مسافرت را فقط برای فستیوال های دو روزه صرف کرده بودم! اما همه چیز از همان لحظهء اول بامزه شروع شد. من برای هر چیزی آماده و با آغوش باز بودم! در این شرایط بود که احساس کردم در بین هزاران آدم با پتانسیل دوستی و رفاقت و همراهی هستم! لحظه ای که به جمع آدم ها وارد شدم، دخترها شروع کردن به محاصره کردن دور من، دوست پسرهاشون هم عکس می گرفتند از من و آن ها! آبجو تعارف می کردند، سیگار، و در یک مورد یه دختره تی شرتشو هم به من داد! انگار که من اسلش بودم در میانشان! دائما من را به آن اسم صدا می زدند و کلی اسباب مسخره بازی شد! یه "ولکام"حسابی "به جنگل"! هه هه! مدام در محوطه می چرخیدم و از تک تک قدم هایی که بر می داشتم لذت می بردم! سیگار هم که در دهانم گذاشتم، قیافه ام هم قبل از هر چیز دیگر تقلید اسلش شده بود! و از این بابت کلی انرژی به ملت می دادم و طبعا کلی فیدبک می گرفتم از آدم هایی که رفتار های دوستانه شان می توانست هر کدام از آن ها را در طول کنسرت، آخر شب همراه من کند و حتی بعد از آن دوست شویم و این حرفا!
از طرفی، باعث نا امیدی بود که هیچ آت و آشغال به نام گانزن روزز، اعم از تی شرت و غیره در غرفه های آن ها برای خرید وجود نداشت، اما از طرف دیگر در هر گوشه دو غرفهء بزرگ برای نوشیدنی الکلی موجود بود! یکی تنها برای آبجو، و دیگری برای هر چیزی غیر آبجو! به عبارت دیگر: بهشت!!! در موقع ورود کسی دستبند بالای 21 سال برای مصرف مشروب به همراه دستبند کنسرت و نوع بلیت به دور مچ نبست! در عوض گاردی که در ابتدای هر صف مشروب فروشی ایستاده بود مشخص می کرد چه کسی وارد صف شود و چه کسی زیر 21 سال است! موقعی که به من رسید، یارو گنده هه به نظرم نه تنها می توانست بگوید که البته من 21 سال بیشترم بلکه می توانست بگوید این پسره داره میره واسه یه دابل شات جک اند کوک! به پیشخوان رسیدم و بدون هیچ نگاهی ودکا با کرنبری سفارش دادم، از آن جا که توقع زیادی نداشتم از فراوانی انواع مشروب در کنسرت. اما یهو چشمم به انواع شیشه های مشروب افتاد البته جک دنیلز (ع) و فهمیدم که یه خرس توی یه انبار عسلم! در نتیجه به زنی که با خنده و نگاه نگاه بامزه اش به من احتمال زیاد مشتریش رو شناخته بود، گفتم که اون کوکتل مزخرف رو بیخیال بشه و البته برایم جک دنیلز بریزه، نه دابلش کنه، آم... نوشابه هم نریزه، ولی خب باشه! حالا که چشماش از حدقه زد بیرون و خودمم خوش ندارم وسط کنسرت حالم بد بشه نوشابه هم بریزه!
البته این احتیاط در ادامه جواب نداد و من از همان موقع شروع برنامهء گروه اوپنر: "جولیانا داون" مست شدم و با مردم دیوونه بازی هایی در آوردیم که خدا می دونه سوژهء چه کسانی نشدیم! در چنین وضعیتی حالا این دفعه من شده بودم کسی که می خواهد با لیدی ها عکس بگیره حالا که به عکس ها نگاه می کنم یا قیافهء پارتنر های مستشون رو می بینم یا کمی غیرتی شده شون رو! در یه مورد هم یه زنه گفت که ترجیح میده عکس نگیره! البته که قضیه فقط مربوط به لیدی ها نبود، موضوع فقط مسخره بازی در آوردن با آدم ها بود و خوش گذروندن با اون هایی که باحال بودن و ثبتش! استفاده از کل جوانب ماجرا!
گروه شروع کنندهء کنستر جولیانا داون بود. که قبلا در سال 2008 اجراشون رو دیده بودم در دزرت راک فستیوال دوبی. گروهشان از ان زمان دچار تغییراتی شده بود که همگی در جهت کاملا مثبت بودند و باید بگویم اجرای خوبی داشتند و کاملا به یک گروه پروفشنال ترقی کرده بودند و برای "اوپن کردن" گانزن روزز انتخاب خوبی از میان گروه های لوکال اماراتی بودند. بعد از اجرایشان در همان محوطهء وی آی پی خوانندهء گروه رو هم دیدم و باهاش عکس انداختم چیزی که انگار از سال 2008 به این ور رو پیشونیم نوشته شده!
مشتاق و پر انرژی به همراه آن هایی که می گفتند، کلاهم کجاست و چرا من این پایینم بجای اینکه اون بالا روی صحنه و در حال آماده شدن برای کنسرت باشم، داد و هوار های من که: "من با گروهم"، و از این چرت و پرت ها! جک دنیلز هم دیگه اثر خودش رو کرده بود و من کم کم از طرفدارام (!) جدا شدم و به فکر پیدا کردن یه نقطهء خوب و نزدیک برای دیدن کنسرت شدم! در نتیجه این دفعه حال و احوال کردنم با مردم بیشتر جنبهء جلو رفتن و راه باز کردن بود! و از شانس خوب من تا نقطهء مناسبی پیش رفتم تا جایی که چند تا دختر و پسر عرب ایستاده بودند و کلا هر کسی که نزدیکشان می شد یا تنشان بهشان می خورد برمی گشتند و گاز می گرفتند که بدون سوال می گفتند: از ساعت ها قبل آن جا ایستاده اند و آن نقطه را از دست نمی دهند! و به طرز غیر قابل باوری فحش های رکیک می دادند! که در یکی دو مورد فک یک دختره وا موند! یه مشت دست خر حسابی! در نتیجه من سعی کردم یه کم با سیاست وارد شوم و خطر نکنم! جدای از این موضوع کل جو فوق العاده دوستانه بود!
به علاوه باید اعتراف کنم تا بحال شخصا در کنسرتی حضور نداشتم که جمعیت را جدا کرده باشد، در نتیجه دارا بودن یک بلیت وی آی پی یک مزیت حسابی بود! من خودم را در میان طرفداران واقعی گانزن روزز پیدا کردم که صرفا برای کنسرت آمده بودند و بعد خوش گذراندن! و از اون جایی که این گروه یک گروه کلاسیک - یا به خاطر حال و روز این روزهایش یک "نام" کلاسیک (!) - به حساب می اومد و بچه تین ایجر ها پول بلیت قسمت گلدن سیرکل رو نمی تونستند بدهند، جمعیت اون قسمت 25 سال به بالا بودند که فوق العاده بود! اگر چه بچه های 10 ساله هم بودند که با پدرو مادر 40-50 ساله شان آمده بودند! یک جو خوب و ادالت! که من سابقا تنها در کنسرت رابرت پلنت (لدزپلین) دیده بودم و طرفدارای راک دههء 70 ای اون شو در سال 2007!
من به همراه جمعیت زیادی از آدم های اطرافم منتظر "جناب آقای ویلیام اکسل روز و گروهشان" (!) بودیم تا ظهور کنندو توقع داشتیم این موضوع با یکی دو ساعت تاخیر معروفشان اتفاق بیوفتد اما اجرای آن ها با زمان کاملا مناسبی بعذ از اجرای گروه جولینا داون و بدون هیچ وقفه ای صورت گرفت!
تا اینکه ناگهان تمام چراغ ها خاموش شدن و جمعیت شروع کردند به جیغ کشیدن...
16 دسامبر 2010، مصادف با شب عاشورا بود! من می دانستم اگر روزی قرار باشد گانزن روزز را ببینم جایی در همین منطقهء جغرافیایی خواهد بود اما هیچ خبر نداشتم که "ابوظبی" "پارادایز سیتی" شخص من شود! بلیت های وی آی پی خودم را در اولین ساعات اعلام کنسرت گانزن روزز بوک کردم، و با توجه به این موضوع که زندگی در ایران، یکی از بزرگترین بن بست های دنیا که در آن شما به کردیت کارد دسترسی ندارید خودش گویای خیلی مسائله! به علاوه از آن جایی که کنسرت در ابوظبی بود باید یک وسیلهء حمل و نقل مناسب و ارزان پیدا می کردم از آن جا که در دبی مستقر می شدم و تمامی دوستانم در آن برحهء زمانی خارج از دبی بودند یا کلا سرشان شلوغ تر از آنی بود که بتوانند به کنسرت بروند. همچنین از آنجا که می خواستم به سبک و روش خودم حال کنم، نمی خواستم با چند ایرانی معلوم الحال و آشنا با خلق و خویشان روانهء کنسرتی شوم که در حال حاضر کلی برایش خرج کرده بودم! حتی اگر قرار باشد تنها باشم!
هنوز هم احساس می کنم، چه برسد به این که بخواهم بگویم آن چند روز آخر باقی مانده به کنسرت، شهر دبی چطور بود! منظورم اینست که در آن روزها هر وقت سوار ماشین می شدی و رادیو را روشن می کردی دو آهنگ "پارادایز سیتی" و "سوویت چایلد ا ماین" رو می شنیدی به علاوه مصاحبه های کوتاه در مورد کنسرت و حال و هوا و اخبار و حاشیهء اون. آنقدر که تو نیازی نداشتی هدفون هاتو تو گوشت فرو کنی تا به خودت حس بدی!
یک جین خریده بودم چند ساعت قبل از شو، یک کاپشن چرم، و یک تی شرت رولینگ استونز مشکی، موهای من رو هم به قضیه اضافه می کردید، شده بودم اسلش در نمی دانم کدام شوی حوالی سال 1992 و قرار بود جای خالی شو اون شب پر کنم!
بلیت های اتوبوسی که از دبی به محل کنسرت می رفت را در دست داشتم، که مبدا آن جمیرا بیچ رزیدنس بود، جایی که کلاس آدم هاش در حد بالاییه و می خواهم بگویم بر این اساس شما زیاد قیافه و تیپ های راک اند رولی اساسی و خیلی جدی نمی بینید! حداقل در مقایسه با آنچه که من پوشیده بودم که البته کاملا برای یک کنسرت گانزن روزز "نایس" و حساب شده بود!
یک روز خسته کننده بود و من مجبور بودم یک کاپ بزرگ استارباکس بگیرم تا سرحال بمونم، اگر چه می دانستم بعدا روی سرمستی الکل مصرفی در چند ساعت پیش رو، تاثیرات منفی و جبران ناپذیری (!) می گذارد اما به هر حال! سوار اتوبوس شدم و تنها نشستم، یه جایی اون آخر در این فکر که: دارد واقعا اتفاق می افتد! این را اضافه کنم که هر آن بیم آن داشتم که این کنسرت لغو شود چون از اکسل روز بعید نیست اما هرچه بیشتر به زمان کنسرت نزدیک تر می شد، این ترس و واهمه ها هم کمرنگ تر و کمرنگ تر می شدند!
توی اتوبوس دو تا دختر کنار من نشستند، در ردیف مقابل و در میانهء راه بود که یکی از آن ها رو به من کرد و یهو از موهایم پرسید! اینکه جدا این موها واقعی هستند و از اونجایی که بود (!) چقدر وقت بود که کوتاهشان نکرده بودم و از این دست حرف ها! البته شما هم وطنان عزیز می توانید من را یک بار دیگر من را نژادپرست صدا کنید که از این سوال ناراحت و برافروخته نشدم چون طرف ایرانی نبود و یکی لبنانی بود به همراه یک انگلیسی! در طول مسیر با هم گپ زدیم و با بقیهء مسافر ها هم بحث می کردیم و... کمی بعد اگر چه می دونستم احتمالش کمه، از اونجایی که دخترا تیپ "معمولی" زده بودند: تیپ معمولی خیابانی با "صندل" (!) برای یک کنسرت "راک"، اما با این حال از آن ها پرسیدم تا ببینم آیا آن ها هم بلیت های وی آی پی کنسرت را دارند برای موقع کنسرت، و یکی از آن ها نگاهی به من انداخت و با بامزگی و شوخ طبعی گفت: "تیپ و قیافهء من به یک طرفدار حسابی گانزن روزز میخوره؟" و کلی خندیدیم!
بالاخره به محل کنسرت رسیدیم، یاس آیلند، با جمعیتی از آدم های "جالب و حال و روز آشنا" که به سمت درهای ورودی کنسرتی می رفتند که در واقع اولین "کنسرت" و تک اجرایی بود که تا به حال رفته بودم، از آن جایی که سابقا تمام آن خرج و مخارج مسافرت را فقط برای فستیوال های دو روزه صرف کرده بودم! اما همه چیز از همان لحظهء اول بامزه شروع شد. من برای هر چیزی آماده و با آغوش باز بودم! در این شرایط بود که احساس کردم در بین هزاران آدم با پتانسیل دوستی و رفاقت و همراهی هستم! لحظه ای که به جمع آدم ها وارد شدم، دخترها شروع کردن به محاصره کردن دور من، دوست پسرهاشون هم عکس می گرفتند از من و آن ها! آبجو تعارف می کردند، سیگار، و در یک مورد یه دختره تی شرتشو هم به من داد! انگار که من اسلش بودم در میانشان! دائما من را به آن اسم صدا می زدند و کلی اسباب مسخره بازی شد! یه "ولکام"حسابی "به جنگل"! هه هه! مدام در محوطه می چرخیدم و از تک تک قدم هایی که بر می داشتم لذت می بردم! سیگار هم که در دهانم گذاشتم، قیافه ام هم قبل از هر چیز دیگر تقلید اسلش شده بود! و از این بابت کلی انرژی به ملت می دادم و طبعا کلی فیدبک می گرفتم از آدم هایی که رفتار های دوستانه شان می توانست هر کدام از آن ها را در طول کنسرت، آخر شب همراه من کند و حتی بعد از آن دوست شویم و این حرفا!
از طرفی، باعث نا امیدی بود که هیچ آت و آشغال به نام گانزن روزز، اعم از تی شرت و غیره در غرفه های آن ها برای خرید وجود نداشت، اما از طرف دیگر در هر گوشه دو غرفهء بزرگ برای نوشیدنی الکلی موجود بود! یکی تنها برای آبجو، و دیگری برای هر چیزی غیر آبجو! به عبارت دیگر: بهشت!!! در موقع ورود کسی دستبند بالای 21 سال برای مصرف مشروب به همراه دستبند کنسرت و نوع بلیت به دور مچ نبست! در عوض گاردی که در ابتدای هر صف مشروب فروشی ایستاده بود مشخص می کرد چه کسی وارد صف شود و چه کسی زیر 21 سال است! موقعی که به من رسید، یارو گنده هه به نظرم نه تنها می توانست بگوید که البته من 21 سال بیشترم بلکه می توانست بگوید این پسره داره میره واسه یه دابل شات جک اند کوک! به پیشخوان رسیدم و بدون هیچ نگاهی ودکا با کرنبری سفارش دادم، از آن جا که توقع زیادی نداشتم از فراوانی انواع مشروب در کنسرت. اما یهو چشمم به انواع شیشه های مشروب افتاد البته جک دنیلز (ع) و فهمیدم که یه خرس توی یه انبار عسلم! در نتیجه به زنی که با خنده و نگاه نگاه بامزه اش به من احتمال زیاد مشتریش رو شناخته بود، گفتم که اون کوکتل مزخرف رو بیخیال بشه و البته برایم جک دنیلز بریزه، نه دابلش کنه، آم... نوشابه هم نریزه، ولی خب باشه! حالا که چشماش از حدقه زد بیرون و خودمم خوش ندارم وسط کنسرت حالم بد بشه نوشابه هم بریزه!
البته این احتیاط در ادامه جواب نداد و من از همان موقع شروع برنامهء گروه اوپنر: "جولیانا داون" مست شدم و با مردم دیوونه بازی هایی در آوردیم که خدا می دونه سوژهء چه کسانی نشدیم! در چنین وضعیتی حالا این دفعه من شده بودم کسی که می خواهد با لیدی ها عکس بگیره حالا که به عکس ها نگاه می کنم یا قیافهء پارتنر های مستشون رو می بینم یا کمی غیرتی شده شون رو! در یه مورد هم یه زنه گفت که ترجیح میده عکس نگیره! البته که قضیه فقط مربوط به لیدی ها نبود، موضوع فقط مسخره بازی در آوردن با آدم ها بود و خوش گذروندن با اون هایی که باحال بودن و ثبتش! استفاده از کل جوانب ماجرا!
گروه شروع کنندهء کنستر جولیانا داون بود. که قبلا در سال 2008 اجراشون رو دیده بودم در دزرت راک فستیوال دوبی. گروهشان از ان زمان دچار تغییراتی شده بود که همگی در جهت کاملا مثبت بودند و باید بگویم اجرای خوبی داشتند و کاملا به یک گروه پروفشنال ترقی کرده بودند و برای "اوپن کردن" گانزن روزز انتخاب خوبی از میان گروه های لوکال اماراتی بودند. بعد از اجرایشان در همان محوطهء وی آی پی خوانندهء گروه رو هم دیدم و باهاش عکس انداختم چیزی که انگار از سال 2008 به این ور رو پیشونیم نوشته شده!
مشتاق و پر انرژی به همراه آن هایی که می گفتند، کلاهم کجاست و چرا من این پایینم بجای اینکه اون بالا روی صحنه و در حال آماده شدن برای کنسرت باشم، داد و هوار های من که: "من با گروهم"، و از این چرت و پرت ها! جک دنیلز هم دیگه اثر خودش رو کرده بود و من کم کم از طرفدارام (!) جدا شدم و به فکر پیدا کردن یه نقطهء خوب و نزدیک برای دیدن کنسرت شدم! در نتیجه این دفعه حال و احوال کردنم با مردم بیشتر جنبهء جلو رفتن و راه باز کردن بود! و از شانس خوب من تا نقطهء مناسبی پیش رفتم تا جایی که چند تا دختر و پسر عرب ایستاده بودند و کلا هر کسی که نزدیکشان می شد یا تنشان بهشان می خورد برمی گشتند و گاز می گرفتند که بدون سوال می گفتند: از ساعت ها قبل آن جا ایستاده اند و آن نقطه را از دست نمی دهند! و به طرز غیر قابل باوری فحش های رکیک می دادند! که در یکی دو مورد فک یک دختره وا موند! یه مشت دست خر حسابی! در نتیجه من سعی کردم یه کم با سیاست وارد شوم و خطر نکنم! جدای از این موضوع کل جو فوق العاده دوستانه بود!
به علاوه باید اعتراف کنم تا بحال شخصا در کنسرتی حضور نداشتم که جمعیت را جدا کرده باشد، در نتیجه دارا بودن یک بلیت وی آی پی یک مزیت حسابی بود! من خودم را در میان طرفداران واقعی گانزن روزز پیدا کردم که صرفا برای کنسرت آمده بودند و بعد خوش گذراندن! و از اون جایی که این گروه یک گروه کلاسیک - یا به خاطر حال و روز این روزهایش یک "نام" کلاسیک (!) - به حساب می اومد و بچه تین ایجر ها پول بلیت قسمت گلدن سیرکل رو نمی تونستند بدهند، جمعیت اون قسمت 25 سال به بالا بودند که فوق العاده بود! اگر چه بچه های 10 ساله هم بودند که با پدرو مادر 40-50 ساله شان آمده بودند! یک جو خوب و ادالت! که من سابقا تنها در کنسرت رابرت پلنت (لدزپلین) دیده بودم و طرفدارای راک دههء 70 ای اون شو در سال 2007!
من به همراه جمعیت زیادی از آدم های اطرافم منتظر "جناب آقای ویلیام اکسل روز و گروهشان" (!) بودیم تا ظهور کنندو توقع داشتیم این موضوع با یکی دو ساعت تاخیر معروفشان اتفاق بیوفتد اما اجرای آن ها با زمان کاملا مناسبی بعذ از اجرای گروه جولینا داون و بدون هیچ وقفه ای صورت گرفت!
تا اینکه ناگهان تمام چراغ ها خاموش شدن و جمعیت شروع کردند به جیغ کشیدن...
